Davogé dag 2016

“We zijn startklaar. De koffie loopt, de spelletjes worden gestart, de vrachtauto’s arriveren en krijgen een parkeerplaats, de vrijwilligers hebben de koffie op, de geluidsinstallatie is getest, de brandweer uit Goes, Woensdrecht en Krabbendijke staat gesteld, de inschrijving is bemand en heeft alle spullen, de kraampjes zijn bemand,de rolstoelhockeyers hebben het veld klaargelegd, de vlaggen zijn gehesen in de telescoopkraan, de motorrijders staan paraat, de verkeersregelaars dirigeren iedereen die komt naar hun plaats : we kunnen draaien.

Het weer is fantastisch, droog en een lekker temperatuurtje. Dat bevordert de goede stemming.

Tegen een uur of tien zijn de eerste gasten present: sommigen hebben er weken naar toe geleefd. Één vader zei: ik vertel pas ’s morgens van de dag zelf dat het vandaag Davogé is, anders praat hij een paar weken over niets anders. We draaien het “beproefde”concept: herkenning is een belangrijk iets voor onze gasten. Nou, prima toch. De eerste rit met de vrachtwagen vertrekt tegen half elf; er zullen er nog 7 volgen. Toeterend door de dorpen van Reimerswaal. We kregen wel commentaar: in Yerseke was de route gewijzigd omdat we niet langs de Breeweg konden: “Ik heb de vrachtwagens met allemaal blijde gezichten gemist! Volgend jaar graag weer langs rijden bij ons! ” Mooi!

De spelletjes draaien allemaal lekker. Je moet wel tegen een goeie dreun kunnen want er klapt nogal wat: blikken gooien, de kop van Jut, ballonnen prikken in de beroemde slee op wielen. Hieraan kun je nog een beetje herkennen hoe het 14 jaar geleden begonnen is: via de ijs- skeelervereniging van Krabbendijke. Overigens, als je last hebt van teveel lawaai liggen er een stel “oorkleppen” klaar als het je allemaal te heftig wordt.

Alle spelletjes doen en stickers verzamelen,een truckrit, blussen bij de brandweer, meedoen met een potje hockeyen in een rolstoel, zingen met Rick – een vast en steeds weer repeterend repertoire (alhoewel het altijd op verzoek is)- lekker wat eten en drinken in het restaurant, je lekker staan maken in de rij voor de friettent, bijkletsen met allerlei mensen die je kent (want inmiddels is het ook een soort ontmoetingsdag geworden – waarop daarbij ook alles ont-moet- en het allemaal in een iets langzamer tempo gaat – waarvan we overigens met z’n allen nog veel kunnen leren- ; als je alles zo op een rijtje zet is dát Davogé.

Dat kan alleen maar via zo’n 250 vrijwilligers, sponsoren en niet te vergeten de mannen van Jonika!

En nog even een andere vader: “jullie maken onze kinderen gelukkig”.

Daar doen we het met z’n allen voor! Tot volgend jaar.

Alidus.”