Davogé dag 2015

“Weer een nieuwe dag voor gehandicapten. Vanaf een uur of zeven staan de eerste vrijwilligers in loods van Jonika. De koffie pot gaat aan en de eerste broodjes gaan de oven in: zo meteen arriveren de chauffeurs en daar moet je natuurlijk, net als voor alle andere vrijwilligers, goed voor zorgen.

De laatste zaken worden klaargezet zoals bv de vlaggen in de kraan van Joop Goud. De springkussens worden opgeblazen, de parkeerplaatsen voor de vrachtauto’s aangegeven, de spelletjes opgestart. Een heleboel mensen zijn alle jaren van de partij en naast een gehandicaptendag is het ook een gezellige meeting van allemaal mensen die graag een dagje over hebben voor hun medemens met een beperking.

En die laatsten zien al weken, soms zelfs maanden, uit naar vandaag.

De eerste gasten druppelen binnen rond een uur of negen. De meeste vrijwilligers zijn dan al ingeschreven en nu is het wachten op de club waar we het allemaal voor doen. Je weet nooit wie er weer komt, en hoeveel er komen en wanneer ze komen. Best wel spannend om alles op rolletjes te laten verlopen: de truckritten, de demonstraties, de spelletjes, het marktje.

Om half tien wordt de aftrap gegeven door Olivier. Inmiddels zijn er al zoveel gasten binnen dat de eerste truckrit vrijwel direct kan vertrekken. En dat gebeurd dan ook. Luid toeterend….waardoor sommigen gasten met hun handen tegen hun oren staan.

De brandweer heeft z’n vaste plek in de laadkuil achter en daar kun je doorlopend brandjes blussen en mikken met een hele grote waterstraal. Mannen waar je altijd een beroep op kunt doen, evenals overigens hun collega’s uit Goes die met de ladderwagen komen of de crashtender uit Hoogerheide.

De stichting hulphond is opnieuw aanwezig en afwisselend met de rolstoelhockeyers onder leiding van Michiel ruiter geven zij demonstraties of kun je zelf ook eens ervaren wat het is om in een rolstoel te hockeyen. Daarvan maken overigens een heleboel jonge gasten gebruik: een activiteit waarin de integratie van mensen met en zonder een beperking prachtig tot z’n recht komt.

Dit jaar staat er ook een stand met allerlei dieren van Eric Schrijver van stal ’s Gravenpolder: kippen, konijnen, eenden en nog van alles meer laat zich gewillig aaien en fotograferen. Hoe is het mogelijk dat ze alle drukte zomaar over zich heen laten komen.

Even een paar liedjes zingen hoort er overigens ook bij: zowel ouders als gasten vertrekken niet eerder dan dat er gezongen is samen met Rick. Samen tegen vlakte gaan met “jan Huigen in de ton” of buiten adem raken met “hoofd schouder knie en teen” (of voor sommigen wiel en frame… met een beetje zwarte humor)

Als de kraampjes leeg verkocht zijn, we 7 trucritten achter de rug hebben en een heleboel demonstraties komen we in de buurt van een uur of vijf. De dag wordt afgesloten met een leuke verloting. En iedereen, op een kleine (alhoewel, vaak toch nog wel 50 mannen en vrouwen!) harde kern na gaat iedereen weer voldaan naar huis. Met een tasje met een aandenken en een bedankje.

De resterende vrijwilligers ruimen – samen met behoorlijk wat ondersteuning van de mannen van Jonika- de rest op en rond een uur of acht is alles zo’n beetje weer in de originele staat. Op naar volgend Jaar!!!”